




























De koers stroomt waar het niet gaan kan. Na een jaar of 10 was ik he-le-maal klaar met fotograferen langs de kant van de weg. Genoeg was genoeg. Afgesloten Maar ja...die aanblik van kasseien schever in de grond dan de hellingshoek van een omgevallen boom, de geur van Roman pils in de ochtendzon, een semi-onverstaanbare seingever. De terugkeer van Rodania Het feest der herkenning. Krakend carbon, geroep en getier. Teamwagens die net niet uit bocht vliegen. Slecht internet, geo-blocking, parkeren in de sloot. Gesteggel over wie waar rijdt, wie niet en wie elkaar wat zou gunnen vandaag. Die camera van toen. Hij lag ook maar stof te happen. Misschien moet ie wel mee. Ah, kom. En anders laat je’m in de tas. Hij bleef niet in de tas. Natuurlijk niet.